(Veel) water en wanden...

Donderdagochtend pakken we de laatste spullen in. De sleutels geven we af bij Daan en Hilde, Pip krijgt nog een laatste knuffel en dan rijden we rond tien uur de Tuurdijk af, het avontuur tegemoet! We zijn ‘t Goy nog niet uit of het begint te regenen. Nou ja, fijn voor de tuin. Bij Venray steken we de grens over met Duitsland. Ondanks het slechte weer vorderen we gestaag. In de stromende regen even lunchen bij de Mac en Zuid-Duitsland komt al in zicht. De zon is inmiddels volop gaan schijnen. Als we van de snelweg af gaan begint het lampje van de tank te knipperen. Tijd om zo even wat diesel in te slaan. Nog geen 20 kilometer verder slaat de motor spontaan af. Tank leeg! Shit! Marc manoeuvreert Bussie naar de berm en daar staan we dan. Buiten de camper in onze gele hesjes. We zoeken de inham op, die we op 25 meter na net niet gehaald hebben, Marc pakt de gevarendriehoek en een jerrycan en dat wordt lopen! Drie kilometer is het naar het tankstation, we zijn echt in het zicht van de haven gestrand. Een Duits echtpaar stopt bij Tess en mij in de berm verderop. Of het mijn man is die aan de wandel was met een jerrycan? Ik leg uit dat dit inderdaad het geval was omdat de tank leeg is. Als we hem nog zien geven we hem een lift zeggen ze. Superlief natuurlijk! Marc is inmiddels al door een andere Duitser met een blauwe Mercedes bus opgepikt en naar het benzinestation gereden. Een halfuur later zijn ze terug, onze helden, met twee jerrycans met diesel. Volgooien en starten maar! Bussie brult weer tevreden en na nog een paar ‘Vielen Danks’ zijn we weer op pad. Binnen een paar minuten zijn we bij het tankstation en nog eens twintig minuten later rijden we de camperplaats Holzschlag op. Een hapje pasta en ff chillen en dan zit de eerste dag erop.

Ontspannen ontbijten, tanden poetsen en dan worden de wandelschoenen uit de garage gehaald. We gaan de Wutachschlucht verkennen. We lopen door het bos in de schaduw, wat fijn is, want we tikken qua temperatuur de 30 graden wel aan vandaag! We dalen af in de kloof naar de Wutach en genieten wel een uur van het plekje aan het water. Aangekomen op de camperplaats nemen we een drankje bij de kiosk. Vanaf half zes is er Grillwurst, Pommes, Salat und Pulled Pork. Genieten maar! Als toegift krijgen we een optreden van de lokale blaaskapel. Heel het dorp staat op het terras! Daarna lekker douchen en languit in de camper. Wat een topdag!

Terwijl er nog volop gedronken wordt op het terras begint het te regenen. Al snel volgt een fiks onweer. Middenin de nacht krijgen we nog een onweersbui. Deert ons niets. Wij slapen heerlijk! En lang. Pas ergens rond half tien openen we onze ogen weer. Ontbijtje, poedelen en opruimen. Begin van de middag vervolgen we onze weg naar Zwitserland. Lauterbrunnen is druk en ook de camping lijkt behoorlijk volgeboekt met kampeerders uit alle windstreken van Europa. We staan gelukkig aan de rand met uitzicht op de Staubbachfälle. Marc is geblesseerd en dus loop ik in eerste instantie alleen een rondje. Net buiten het dorp en de camping beland je meteen op het platteland, inclusief koeien en geiten. Hoge wanden en watervallen lonken. Hopelijk kunnen we de omgeving vanaf morgen gaan verkennen!

Het camping organisme is een bijzonder beestje. Je ziet hier ook weer werkelijk van alles. Hutje mutje microkosmosjes op tien vierkante meter. Voor ons een bijzondere groep tentkampeerders. Ze komen uit Zweden, maar lijken Spaans. Zeker 8 volwassenen en twee kinderen komen uit één tent en drie auto’s. Verderop een gezin kamperende Duitsers met zo’n grote tent dat de auto op het pad moet. Een kinderwagen staat naast een oude Ford camper van een jong Spaans gezin en ik zie voor het eerst ook veel kamperende hoofddoekjes. Oma loopt in pyama en op slippers, maar wel met bijpassende hoofddoek met haar afval richting de bakken. De tent viert hier weer hoogtij. De Decathlon variant zien we uiteraard, maar ook veel dure MSR hard core tentjes en bungalow types. Het is net een terras. Je kunt de hele dag kampeerders kijken. Rechts gaat de bbq aan, linksvoor wordt de Decathlon tent met pomp opgezet door een Chinese familie en daarnaast verrijst een soort van legertent van een stel Belgen. Wie zou er sneller zijn?

P.S. De Chinese familie heeft gewonnen!

Tess heeft inmiddels wat Nederlandse kinderen leren kennen dus hoeven papa en mama nu even niet continu te badmintonnen. Ook wel even lekker.

Het is maandag, we hoeven niet te werken dag. Wat een feestje! Omdat het warm wordt vandaag zouden we om acht uur opstaan. Maar het werd gisteravond laat, de baby van de buren wil om drie uur ‘s nachts voeding hebben en dus krijgt de wekker een mep en blijven we nog een klein uurtje liggen. Ontbijt en dan op pad. De Staubbachfall ligt om de hoek - letterlijk- dus die bezoeken we als eerste. Rond elven ‘s morgens is het al flink zweten. Daarna overwegen we een cappuccino bij het tentje langs de weg, maar de prijs weerhoudt ons. 6 CHF voor een bakkie. Dat is dus iets meer dan 6 euro. Laat maar. We komen langs de camping dus wordt het een zakje Douwe Egberts! En een rijstwafel, lekker hoor. Even chillen en dan weer op pad. We lopen van schaduwplek naar schaduwplek naar de Trummelbachfalle. De beek raast en je hoort het gerommel van het water al. Met een tunnellift worden we naar waterval 6 gebracht en vanaf daar klimmen we via grotten en trappen omhoog tot nummer tien. Het lawaai en het geweld waarmee het water zich een weg baant door de rotsen naar beneden is immens! Hier moet je niet in vallen! Awe inspiring stond er op het bord, nou, dat klopt! Tess vindt het best een beetje spannend. Het zijn de enige ondergrondse watervallen ter wereld waar je in kunt en dit natuurgeweld dwingt respect af. Bovendien een goed uitje voor een warme dag, want het gletsjerwater dat van de Eiger, Jungfrau en Monch afkomt is ijskoud en dus sta je ineens in temperaturen van zo’n 10/15 graden in je korte broek. Het spektakel is bijna niet vast te leggen. Ga vooral zelf kijken zou ik zeggen! En neem op een minder warme dag een regenjas en dikke trui mee!

Enthousiast, afgekoeld en opgefrist lopen we terug naar de camping. Tess verdwijnt in de speeltuin, wij met een boek voor de camper. Vanaf eind van de middag is het al aan het dreigen, maar rond tienen barst dan eindelijk het onweer los. Wij schuilen onder de luifel, menigeen duikt spontaan zijn tent in. Ook ‘s nachts volgen nog wat buien en een enkele klap onweer.

Als we rond achten wakker worden hangen de wolken laag in het dal. We hadden bedacht om de bergen in te gaan, maar ik vermoed dat het een alternatief plan wordt. Het is nog even zonnig en zweten als we bij de Coop een boodschap doen, maar daarna laat de zon zich niet meer zien. Na een pantosti (het ijzer ligt nog thuis) nemen we het tandradbaantje naar Wengen. Wat een leuk dorpje! Veel minder druk en sfeervoller eigenlijk dan Lauterbrunnen. We winkelen wat (ik scoor nog een vestje dat meteen aan kan, stuk kouder hier), verkennen de baan naar Mannlichen en lopen dan het dal in richting Lauterbrunnen. Ondanks het mindere weer is het uitzicht prachtig!

Woensdag beloven ze vier uur zon. Dat zou er drie meer moeten zijn dan op de dinsdag. Ze zeggen we alleen niet bij dat het eigenlijk pas openbreekt als de dag voorbij is. We lopen de Mountain View trail van Grutschalp naar Murren, maar geen berg te zien! Wel veel wolken! Evengoed een mooie tocht en aan het eind krijgen we toch nog een klein beetje blauwe lucht te zien bij Stechelberg. We belonen onszelf voor de inspanning met een Plunder (een soort kersen/puddingbroodje) van de plaatselijke Coop en een ijsje op de camping. Morgen gaan we voor het echte bergwerk, hopelijk zijn de berggoden dan gunstiger gestemd en willen ze een tipje van de wolkensluier oplichten…..

Ik moet toch nog even aandacht besteden aan onze hippie buren. Don’t get me wrong, je mag zijn wie je wilt, wel of geen God aanbidden, stenen vereren, wietjes roken..maar deze mensen hebben een paar hersencellen teveel geraakt ben ik bang. Vier Nederlanders komen aangereden, een stel met een busje, een dame met een mini tentje en een langharige kerel die je moeder vroeger een ‘onguur type’ zou noemen met dito auto, vol met deuken en rommel. De man van het stel kunnen we omschrijven als de goeroe, zijn vriendin heeft de aura van een Efteling elfje. De tentjesdame komt op ons over alsof ze tegen haar wil uit een verpleeghuis is gehaald en kijkt alleen maar wazig om zich heen. Overal hangen doeken en ze dragen tie dye kleding en zijn wereldvreemd. Ach ja, ieder zijn ding. Eerst vraagt een van de dames in het Duits aan mij of we haar telefoon kunnen opladen. Ik antwoord terug in het Nederlands dat we ook Nederlanders zijn en dat ik haar telefoon wel even wil opladen. ‘Wat sprak ik dan?’ vraagt ze. ‘Duits’ antwoord ik, waarna ze verder in het Duits tegen me blijft praten. De goeroe van het stel is vriendelijk en zegt gedag. Na twee dagen komt de langharige Nederlander aan ons vragen of we Duits spreken? En of we morgen weggaan? Ze staan notabene naast ons. Ze horen ons praten, wij hebben toch echt een geel kenteken op de camper zitten?! Koekoek…..

We antwoorden dat we Nederlanders zijn net als zij en dat we pas zaterdag vertrekken dus geen last hebben van hoe ze de bus parkeren. Hoeven jullie er niet uit? vraagt de man nogmaals? Tering! Spreken we Spaans? Zouden het stiekem aliens zijn in het meatsuit van een paar overjarige hippies? Je vraagt het je af…..

We staan vroeg op, om half acht zijn we eruit, want we willen de bus naar Stechelberg van half tien hebben. Onze hippie buren vertrekken. Nou had ik eigenlijk van dit tafereel even een foto moeten maken. Aan de andere kant: wie wil dat zien? Onguur type die slaapt op een matras in de buitenlucht met een slaapmasker op en een fles naast zijn kussen….

Dus, zeggen we welkom tegen onze nieuwe Andoriaanse (?) buren!

We gaan met de Schilthornbaan omhoog tot aan Gimmelwald en vanaf daar gaan we lopen. Eerst omlaag, het dal in en dan de rivier over. Daarna is het steil de berg op, en dan ook echt steil. Zweten, zuchten, weer een bocht, nog niet daar… Dan bereiken we de hoogvlakte en gaat het ineens makkelijker. Wat zeker ook helpt is dat een vlinder (Tess noemt ‘m Vlindy) op onze vingers is neergestreken en bij ons blijft voor de nodige motivatie. Vanaf nu is 28 juli Vlindy-dag. Na de vlinder komt de beloning, het uitzicht op de bergen, het dal en de vergletsjerde toppen. Weergaloos! Zoooo ontzettend mooi! Genieten met een grote G en even lunchpauze. In de verte beginnen de wolken donkerder te worden, maar terugkeren via de weg zoals we gekomen zijn is geen optie, dus lopen we door naar het Obersteinberg hotel, ook wel het kaarsen hotel genoemd. Alles zou hier nog ouderwets gaan, zonder elektra. We hebben de gletsjer, de Schmadribachfälle en het hotel in zicht als de eerste spetters vallen. Op het terras onder de luifel genieten we van een notenkoek en welverdiend drankje. Wat een bijzondere plek! De volgende keer blijven we hier slapen! Donkere wolken pakken zich samen en de eerste donderklap volgt. Opschieten dan maar enterug naar Stechelberg. We hebben onze tassen nog niet gepakt of een moesson breekt los. In de stromende regen, met af en toe een donderklap tijgeren we de natte berg af, over boomwortels, natte stenen en door modder. Het is afzien en oh, wat worden we nat. De betekenis van ‘drijfnat’ krijgt vorm als je zelfs je onderbroek kan uitknijpen. Het is ouderwets afzien en we zijn blij als we bijna 900 meter lager het bos uitkomen. De bus gaat nog maar een keer in het uur dus lopen we door tot aan de Schilthornbaan waar we eindelijk onze natte kont in de bus mogen parkeren. Op de camping smijten we alle natte kleding in een waszak, douchen en dan zitten we aan de pantosti’s om half elf. Doodmoe, maar voldaan. Wat een tocht!

Morgen doen we niets behalve wassen en souvenirs shoppen. Slaap lekker…

We slapen uit en houden een heerlijke rommeldag. We wassen, we poetsen de camper, we werken de dagelijkse maaltijden af, doen nog een afwasje, Marc deelt de garage opnieuw in en uiteraard worden er Victorinox zakmessen gescoord in het dorp. We krijgen weer een dikke bui op ons dak als we boodschappen gaan doen en lopen met regenjassen heen en weer naar het o zo gewaardeerde droogdok, waar zelfs mijn stoel een tijdje bivakkeert. Morgen op naar camping twee!